Semua tisu yang memerlukan insulin untuk menyerap glukosa yang diperlukan untuk metabolisme sel dari aliran darah didefinisikan sebagai bergantung kepada insulin.
Contoh tisu yang bergantung kepada insulin adalah otot rehat, leukosit, tisu adiposa, dan kelenjar susu.
Semua tisu yang tidak bergantung secara langsung pada insulin untuk menyerap glukosa yang diperlukan untuk metabolisme sel dari aliran darah didefinisikan sebagai insulin bebas.
Contoh tisu bebas insulin adalah tisu saraf, epitel usus, eritrosit, otot semasa latihan fizikal dan tubulus ginjal.
Penyerapan glukosa oleh otot dan tisu adiposa diatur oleh eksositosis vesikel yang mengandungi GLUT4, pengangkut glukosa khusus insulin. Kejadian biologi ini dirangsang oleh interaksi antara insulin dan reseptor membran masing-masing. Dengan penyingkiran insulin, sebaliknya, prosesnya berubah dari eksositosis menjadi endositosis, GLUT-4 kembali diasingkan dalam vesikel sitoplasma dan kemasukan glukosa dikurangkan secara drastik.
Sebaliknya, dalam tisu bebas insulin, kemasukan glukosa ke dalam sel dibenarkan oleh isoform pengangkut lain, selalu terdapat dalam membran plasma dan tidak bergantung pada tahap insulin.
Pengangkutan glukosa dalam sel hati (hepatosit) tidak bergantung secara langsung kepada insulin, tetapi dipengaruhi oleh kehadiran atau ketiadaan insulin. Sebenarnya, pada tahap hepatik kita dapati pengangkut glukosa khas, yang disebut GLUT-2, yang dapat beroperasi di kedua arah: ketika tahap insulin tinggi, glikolisis, glikogenosintesis dan lipogenesis mendominasi; akibatnya kepekatan glukosa dalam hepatosit tetap lebih rendah daripada plasma darah, sehingga gula terus meresap ke dalam hepatosit melalui pembawa GLUT-2. Sebaliknya, ketika kadar insulin diturunkan, glukosa yang diperoleh dari glikogenolisis dan glukoneogenesis hepatik keluar dari hepatosit menggunakan sistem pengangkutan yang sama, dan memasuki darah di mana ia membantu mengekalkan euglikemia.